خونه

سلام هستی مامانی

مامان خیلی خوشحالم میدونی چرا ؟ چون بالاخره تونستیم بعد از 2سال و نیم مستقل بشیم و از پیش مامان زری و بابا قاسم بریم خونه خودمون .

آخه من و بابا امیرت وقتی عروسی کردیم رفتیم 1 سال و نیم شهر کرد زندگی کردیم بعد که اومدیم تهران نتونستیم با پول پیشی که داشیم خونه بگیریم آخه کم بود به خاطر همین رفتیم خونه مامان زرینا زندگی کردیم . سه ماه که اونجا بودیم متوجه شدم تو گلم تو شیمم مامانی مهمون شدی دیگه دوران حاملگی سختی داشتم موندگار شدیم همونجا بعدشم که تو بدنیا اومدی خلاصه نشد که جدا بشیم البته پولمون کم بودا ولی خدارو شکر بابایی تونست وام بگیره و تونستیم بریم خودمون یه خونه نقلی کوچولو رهن کنیم مال خودمون 3 تا .

خیلی خوشحالم خیلی زیاد . خیلی سختی کشیدیم ولی تا سختی نباشه مامان جون آدم به راحتی نمیرسه سختی ها هست که آدم رو پخته میکنه .

خدارو شکر

خیلی این چند وقته زحمت دادیم با مامان زرینا تا آخر عمر مدیون مامان زری و بابا قاسم هستم برامون واقعا سنگ تموم گذاشتن .

خیلی براشون سخته که داریم از پیششون میریم آخه تو رو کمتر میبینن البته من که میرم سر کار شما باید بری اونجا ولی دیگه 4 ساعت پیششونی

دوست دارم نفسم